اين روز ها...

اين روزها، يادگرفتم، که با اتحاد ما مي توانيم را ميشود اثبات کرد.

دوستانم با وسواس و دقتِ خاصي، براي به چنگ آوردنِ اهدافشان وقت گذاشتند.

دوستانم دارند حرمتها را يکي يکي مي شکنند، دوستانم دارند داشته هاي من و اَمثالِ من را ذره ذره از چنگم دَر مي آورند و جلوي چشمانم نابود ميکنند و به دستهاي خالي شده ي من قَه قَه هاي محکمي مي زنند. 

دوستانم براي اينکه به اهدافشان برسند، عهدهاي محکمي باهم بستند، دورِ هم جمع شدند، و براي اينکه در مسيرِ رسيدن به اين اهدافي که بنظر غيرِقابلِ دسترسي بود،کم نياورند، مدام همديگر را از زاويه هاي مختلف رَصَد مي کردند و تقويت. 

دوستانم، نقطه هاي قوت همديگر را بشدت تقويت کردند. اشکالاتِ خودشان و رفقا را برطرف مي کردند...

خوش بحالشان،  چقدر خدا دوستشان داشت، خداوند پاداشِ اين اتحاد را، پاداش اين همه تلاش و زحمت را عاقبت داد.

مبارکشان. 

اي کاش من هم با اين همه دوستي که هم نظر بودم، کمي متحد شده بودم. اي کاش ذره اي انرژي گذاشته بودم و...