زنده ام شکر

راستش اومدم بگم زنده ام . شکر .

حرف واسه (برای) گفتن دادا زیاد هست . ولی گوشی نامحرمم زیادس .

دیگه مام اینجا شناس شدیم آ نیمیشد زیادی حرفی دل روو کونیم . دادا

تازگی هام که یه جلسه ای رفدیم . . . آ جو گیر شدیم و خودمونا قاتی وبلاگنویسا جازدیم .....آ حالا اینجوریشد که : چارتا آدم بزرگ که تووشوون آخوند آ مهندس آ وکیل آ دندون پزشکم هست، پاشوون این وَرا  واز شدس .... خطریس به مولا

دیگه هر حرفی نیمیشد زد . باید زیپی دنمونا بکشیم . آ چفتی دنمونا سفف بندازیم که یه وخت یه طورایی نشد .

اینا خیلی خطریند . بد اُونق که بِشندا خیلی خطری میشند .

خب هیچ وقت فکری اینجاشا نمی کردیم آ تا اینجا جلو اومدیم . هی .

خب چی می دونسسسم یه وقت تو یه جلسه ای میشینم که اینجوری گیر میوفتم آ توو رو در وای میسم ... آ لو میدم . که چی چی کوجا مینوشتم . هی ... 

  د آخه یکی یه فکری به حالی من بکوند . بی خونه شدم . به جونی خودم دیگه نی میشد . د من اینجا همیشه درد و دلاما مینوشتم . از این به بعد اول باید چک کنم بیبینم پاستوریزه هست . بعد اینجا بزارم . نمی خامممم

زورکی باید آدم سر به راه بشد؟ هان ؟؟؟  اومدیم آا من نخواستم . خب باید برم  یه وبلاگی دیگه واز کونم ؟؟؟

آخه به شوما چه . که تهدید می فرمایین که نقد میکنیم . آ سین .جین میکونیم که چرا اینا نوشتی . چرا اونا ننوشتی .